Achterlating van minderjarige jongeren met een migratieachtergrond in het buitenland wordt meestal geschaard onder eergerelateerd geweld, terwijl opvoedproblemen en gebrekkige communicatie tussen ouders(s) en kind vaak meer van invloed zijn. Sommige ouders grijpen uit onmacht naar achterlating als zij vinden dat de situatie thuis echt niet meer gaat. Ouders zijn zich echter niet bewust van de ernstige gevolgen die achterlating voor een kind kan hebben en dat het een vorm is van kindermishandeling. Het bespreekbaar maken van opvoedproblemen is een belangrijke sleutel om achterlating van kinderen door hun opvoeders te voorkomen. Dit blijkt uit verkennend onderzoek door Kennisplatform Integratie & Samenleving (KIS) in samenwerking met het Landelijk Knooppunt Huwelijksdwang en Achterlating (LKHA) naar motieven van ouders voor de achterlating van hun (minderjarige) kinderen in het buitenland.

Op basis van de uitkomsten van gesprekken met professionals stelde Kennisplatform Integratie & Samenleving (KIS) een handreiking op met een aantal concrete aanbevelingen om ouders betere opvoedingsondersteuning te geven. Aanbevelingen voor hulpverleners, sociale wijkteams en gemeenten zijn: laagdrempelige voorlichting organiseren in buurthuizen en consultatiebureaus en bij themabijeenkomsten op school en veel eerder het gesprek aangaan met ouders met kinderen in de pubertijd door professionals.