'Cruciaal om met ouders vroegtijdig in gesprek te gaan'

Extra voelsprieten om achterlating te signaleren

Een jong meisje dat stiekem uit het buitenland belt met een klassenassistent; ze is bij familie achtergelaten. Een leerkracht die zich ernstig zorgen maakt over een dove leerling. Geschat wordt dat jaarlijks tussen de 180 en 800 kinderen achtergelaten worden in het buitenland. Alerte professionals kunnen het verschil maken.

‘We werken met een kwetsbare doelgroep’, zegt Marjan Torie van Kentalis, de landelijke organisatie die kinderen, jongeren en volwassenen ondersteunt die slechthorend, doof of doofblind zijn of een taalontwikkelingsstoornis (TOS) of communicatief meervoudige beperking hebben. Hoe kwetsbaar zij soms zijn, weet Torie heel goed. Ze is de coördinator van het Centraal Meld- en Consultatieteam Seksueel misbruik en kindermishandeling van Kentalis. Sinds 2004 kunnen de bijna 5.000 zorg- en onderwijsmedewerkers met zorgen en signalen bij het meldpunt terecht, zij helpen bij het zetten van de juiste stappen en het zoeken van de juiste hulp.

Regelmatig organiseert het meldpunt over uiteenlopende onderwerpen kennisbijeenkomsten, sinds corona vaak in de vorm van een webinar. Van loverboysproblematiek, ongeremd daderschap en onlangs huwelijksdwang en achterlating. Een belangrijk onderwerp, zegt haar collega Saskia Voortman, beleidsadviseur bij Kentalis. ‘Medewerkers denken soms dat dat bij ons niet voorkomt, maar dat is helaas niet zo.’  

Alleen achterblijven

Voortman: ‘We hebben al een paar keer te maken gehad met ernstige signalen, een meisje dat uit het buitenland zelf contact opnam met de klassenassistent. Toen is ook meteen het Landelijk Knooppunt Huwelijksdwang en Achterlating (LKHA) ingeschakeld.’ Torie: ‘Ouders met een dochter met een beperking zijn vaak dolgelukkig wanneer ze een partner voor haar vinden. Ze weten heel goed dat ze later misschien niet meer voor hun dochter kunnen zorgen.’ Het kan een reden zijn om een dochter of zoon in het buitenland uit te huwelijken. In sommige gemeenschappen hangt er nog een groot taboe rondom kinderen met een beperking. De angst dat zoon of dochter alleen achterblijft is groot.'

Lees het hele artikel op de website van KIS: https://bit.ly/3MpSfi4